[ad_1]
Als Todd Boehly dacht dat een bezoek aan de kleedkamer van Chelsea om wat thuiswaarheden te verkondigen zou leiden tot een Champions League-wonder tegen Real Madrid, dan had hij het mis, zoals hij zo vaak is geweest sinds hij bij Stamford Bridge kwam.
Mede-eigenaar Boehly besloot dat het tijd was om er achteraf een persoonlijk tintje aan toe te voegen Het thuisverlies van zaterdag tegen Brighton, hoewel hij naar verluidt de Chelsea-spelers vertelde dat hun seizoen “gênant” was geweest, was het niet helemaal het moreel waarop hij had gehoopt.
Het helpt ook niet dat een van de hoofdoorzaken van Chelsea’s huidige situatie de losse strategie en de waanzinnige transferwoede van hun eigenaars is, die hen naar de 11e plaats in de Premier League heeft gebracht en nu uit de Champions League door toedoen van meedogenloze betrokken partijen. ., die altijd blij zijn om brute realiteit toe te passen op alle romantische begrippen.
En dat bewees toen Real Madrid een pittige inspanning van Chelsea zag, Rodrygo tweemaal raakte in de tweede helft en nu in de halve finale Bayern München of Manchester City treft.
Boehly staarde door dit alles uit zijn executive box, Chelsea’s seizoen was een complete wasbeurt en zijn hoop op een herstel van Frank Lampard’s terugkeer als zaakwaarnemer was meer een vaste lijn, aangezien Real vier van de vier verloor sinds de vorige middenvelder nam het over van de ontslagen Graham Potter.
Het was zeker Chelsea’s beste prestatie onder Lampard, maar het werd volledig ondermijnd door een van de grote dwaasheden – en dat waren er een paar – van Boehly en mede-eigenaar Behdad Eghbali.
Hoe kun je £ 600 miljoen uitgeven zonder een speler aan te trekken die de meest waardevolle kwaliteit van allemaal zou bieden? Doelen.
Chelsea zou altijd moeite hebben gehad om een Real-ploeg te destabiliseren die paniek als een vreemd concept beschouwt, maar elke kleine hoop die ze hadden, werd tot zinken gebracht door het aantal presentabele kansen die kwamen en gingen in wat in feite een behoorlijke vertoning was.
De ploeg van Lampard heeft geen erkende spits, dus toen de kansen vielen op verdedigende middenvelder N’Golo Kante en linksback Marc Cucurella, werden ze gemist, met alle gevolgen van dien.
Real is een van de meest bedreven ter wereld in het straffen van teams voor gemiste kansen. Ze lieten het vorig seizoen zien tegen Manchester City in de halve finales van de Champions League en hier opnieuw.
Chelsea bevindt zich in de onderste helft van de Premier League, is uit de Champions League en zal er volgend seizoen niet bij zijn, terwijl Lampard wacht en het kantoor van de manager vult totdat er een nieuwe bewoner is gevonden.
Het is moeilijk te zien hoe Lampard de stemming binnen of buiten de club kan verbeteren.
Het vinden van de juiste manager is zojuist moeilijker gemaakt door het ontbreken van de Champions League. Er zal ook een enorm spelersverloop zijn na de uitbundige en ondankbare uitgaven dit seizoen.
Het is een somber seizoen geweest en nu moeten Chelsea-eigenaren, die dit gewoon niet doorhebben, de tijd verstandig gebruiken om een duidelijke structuur te vormen en de manager te vinden die ze willen na het ontslaan van Thomas Tuchel en Graham Potter dit seizoen.
We moeten aannemen dat Boehly en co. hebben de harde lessen van dit seizoen geleerd, lieverds. Ze hebben veel belangrijke beslissingen genomen, maar nu moeten ze er een paar gaan nemen.
Chelsea moet de nieuwe manager identificeren en aanstellen en dan het willekeurige transferbeleid kwijtraken dat ervoor zorgde dat spelers voor exorbitante bedragen tekenden, vaak blijkbaar omdat andere Premier League-clubs in hen geïnteresseerd waren.
Er is geen twijfel over de ambitie van de Chelsea-eigenaren – hoe kon je na die kosten? – maar het enige dat opleverde was een rommelig, gebroken team zonder duidelijke identiteit dat precies kreeg wat ze verdienden van dit seizoen – niets.
Er was geen patroon of consistentie aangezien grote aantallen spelers naar West-Londen stroomden en er grote hoeveelheden geld werden uitgegeven.
De selectie van Lampard was conservatief, ongetwijfeld op zijn hoede dat Real zo deskundig is in het kiezen van selecties, wat betekende dat grote namen als Raheem Sterling, Joao Felix en Mykhailo Mudryk op de bank zaten.
Een zware verantwoordelijkheid ligt nu bij co-sportdirecteuren Paul Winstanley en Laurence Stewart, die vonden dat Potter’s tijd ten einde moest komen en het voortouw namen in de zoektocht naar een nieuwe manager.
In voorgaande jaren, onder het eigendom van Roman Abramovich, heeft Chelsea de code gekraakt om niet alleen te overleven, maar ook te gedijen te midden van talloze management- en transferovereenkomsten.
Deze keer niet.
Het eerste seizoen onder de opvolgers van Abramovich was niets minder dan chaos en abjecte middelmatigheid, een club die zo gewend was om voor de grote prijzen te strijden, teruggebracht tot looptijd tot het einde van het seizoen en niets om voor te laten zien. veel daarvan kreeg na die sombere campagne opnieuw een tegenslag door toedoen van Real.
[ad_2]