[ad_1]
“NIETo terugtrekking, geen Olympische Spelen. De slogan verspreidde zich op sociale media nadat president Emmanuel Macron een wet ondertekende die de pensioenleeftijd verhoogde van 62 naar 64. Honderdduizenden gingen in vurig protest de straat op. Macron, die de wetgeving op ondemocratische wijze bespoedigde, zag zijn populariteit als een natte toverstok kelderen. Een recent vragenlijst toonde aan dat als de verkiezing van vorig voorjaar tussen Macron en de extreemrechtse kandidaat Marine Le Pen vandaag opnieuw zou worden gespeeld, de neofascist de centrumpresident met 55% tot 45% zou verpletteren. Zelfs activisten vuur de luifel van een van zijn favoriete brasseries.
“Geen terugtrekking, geen Olympische Spelen” – of #pasderetraitpasdeJO op sociale media – spreekt over de stemming van het land. Danielle Simonnet, een lid van de Franse Nationale Vergadering van de linkse populistische partij La France Insoumise (France Insoumise), vertelde ons dat de nieuwe wet een “autoritaire drift” onder Macron signaleert en dat de link tussen de pensioenwet en de Parijse De Olympische Spelen van 2024 duiden op “een diepe politieke crisis die een sterk streven naar een Zesde Republiek markeert, zodat de president zich niet langer als een monarch tegen het volk gedraagt”.
Simonnet voegde eraan toe: “Het koppelen van de afwijzing van de Olympische Spelen aan de afwijzing van de pensioenwet markeert het niveau van het algemene bewustzijn van dezelfde logica die eraan ten grondslag ligt: een beleid ten voordele van enkelen, ten koste van de overgrote meerderheid.
Vorige maand nog een Franse vakbond stroom afsnijden op de Olympische locaties, waaronder het Olympisch Dorp en de Stade de France, het Olympisch stadion van Parijs 2024, om te protesteren tegen de stemming van de Franse Senaat voor de wet. Nu de wet van kracht is, kaatsen oproepen om de voorbereidingen voor de Spelen van Parijs, zo niet de Olympische Spelen zelf, te verstoren door heel Frankrijk.
De in Parijs gevestigde anti-Olympische campagnevoerder Natsuko Sasaki vertelde ons dat mensen in Frankrijk “de #pasderetraitpasdeJO gebruiken omdat ze denken dat het saboteren van de Spelen een goed idee is om Emmanuel Macron gezichtsverlies te bezorgen”. Sasaki, een organisator van de anti-Olympische groep Rampage 2024merkte op dat de opleving een kans biedt voor politieke educatie voor activisten: “Mensen die de hashtag gebruiken, weten misschien niet dat sommige toegewijde anti-olympische activisten, zoals ikzelf, al jaren werken. Velen van hen weten misschien niet dat volkstuintjes zijn vernietigd voor een Olympisch trainingsbad hebben arbeidsmigranten hun huis verloren voor het Olympisch dorp, een nieuwe oprit naar de Spelen loopt direct langs een school in Saint-Denis Pleyel, een openbaar park is geprivatiseerd voor het mediadorp. Ze weten het misschien niet dat Frankrijk het eerste Europese land is geworden toestaan AI-videobewaking voor games.
Omdat de Olympische Spelen zo veel delen van de gaststeden raken, fleuren de spelen activisten op die al aan een reeks kwesties werken, van gentrificatie tot ecologische duurzaamheid tot de economie. Activisten hebben de neiging om coalities tegen de Spelen te vormen in de aanloop naar de Olympische Spelen, maar als de Olympische Spelen eenmaal voorbij zijn, verdwijnen deze coalities als demonstranten terugvallen in hun dagelijkse activisme. Als je daarbij de inspanningen optelt om deze militanten te onderdrukken door middel van speciale regels en wetten die voor de Olympische Spelen zijn aangenomen, begint het op een militant mollenspel te lijken.
Voor en tijdens de Olympische Zomerspelen van 2012 in Londen demonstreerden activisten tegen gentrificatie en intensiveerden ze de politie in de vijf gastdelen van de Spelen. Demonstranten voor rassenrechtvaardigheid hebben de Olympische Spelen gebruikt om het bewustzijn over racistisch politieoptreden in hun gemeenschappen te vergroten. In Rio de Janeiro kwamen demonstranten in opstand tegen de ontheemding van mensen wier huizen in de favela’s werden verwoest om plaats te maken voor de Olympische Spelen van 2016. In Tokio marcheerden demonstranten door het Shinjuku-district tegen greenwashing en verspilling van overheidsgeld.
Macron verdient veel lof voor het feit dat hij de Olympische Spelen, die in Frankrijk grotendeels onder de sociale radar stonden, tot een doelwit van militante woede heeft gemaakt. Benoît Bréville vatte het als volgt samen: Macron “legde brutaal zijn pensioenhervorming op, waarbij hij een protestbeweging negeerde waarvan hij de omvang en vastberadenheid had moeten begrijpen”. De nevenschikking van slinkende pensioenen en een uitbundig sportspektakel maakt hem tot een duidelijk symbool van Macron.
De vraag waar Frankrijk voor staat zal zijn wie er politiek profiteert van deze botsing van een anti-Olympische beweging met de woede van de arbeidersklasse. Links moet de focus zijn van de Franse onvrede. Als het niet zo wordt, kan rechts, zoals in Brazilië, binnenstormen, vasthouden aan de kwestie van Olympische corruptie – uiteraard gekoppeld aan racistische zondebokken – en een weg naar de macht vinden. Uit peilingen blijkt steun voor linkse initiatieven zoals pensioenbescherming, maar het is Le Pen die in de peilingen aan de leiding gaat. Alleen al de gedachte dat Le Pen aan de macht zou moeten zijn, zou voldoende moeten zijn om ervoor te zorgen dat anti-olympische woede wordt gebruikt om bewegingen van hoop te organiseren in plaats van verdeeldheid zaaiende wanhoop.
[ad_2]