Bell: Danielle Smith deinst niet terug voor harde liefde voor stoere verslaafden

Artikel inhoud

Voor premier Danielle Smith is hetzelfde oud, hetzelfde oud niet in de kaarten.

Artikel inhoud

Smith en haar UCP-regering hebben de puntjes niet op de i gezet wat betreft de verplichte behandeling van verslaafden die een gevaar vormen voor zichzelf of anderen.

Artikel inhoud

Maar het slimme geld staat al in de rij bij het venster van $ 2 om te wedden dat Smith en haar mensen eerder dan later een wet zullen voorstellen over wat zij medelevende interventie noemen.

En de gokkers verwachten dat de wet volgend jaar zal worden besproken, nadat er meer behandelruimtes zijn geopend.

“We hebben in de loop der jaren een aantal dingen geprobeerd en het werkt niet. We moeten dus iets anders proberen”, zegt de premier.

“We kijken hoe mensen langzaam zelfmoord plegen op straat. We moeten een grens trekken en zeggen dat we dat gewoon niet meer laten gebeuren.”

De regering heeft sterk het gevoel dat de meeste Albertanen het idee steunen.

Artikel inhoud

Artikel inhoud

Eigenlijk hebben ze meer dan alleen een sterk spidey-gevoel.

Een interne UCP-enquête geeft Albertanen een keuze.

Wat is de beste manier om drugsgebruikers te helpen die herhaaldelijk een overdosis nemen en een gevaar vormen voor zichzelf en/of anderen?

Deur nummer één. Geef verslaafden drugs en veilige plaatsen om de drugs te gebruiken.

Deur nummer twee. Een verplicht behandel- en herstelprogramma van 90 dagen in een speciaal gebouwde instelling voor verslavingszorg.

Vier van de vijf in de neuzen steken een duim omhoog naar deur nummer twee.

In Calgary is het iets hoger. 82%.

Het is zelfs nog hoger onder UCP-types.

Zelfs met niet-UCP-kiezers is het nog steeds zeven van de tien voor de tweede optie.

Maandag zegt Smith dat ze onvrijwillige behandeling als laatste redmiddel ziet.

De premier heeft liever dat verslaafden alleen naar de behandeling gaan. Wie niet?

Artikel inhoud

Marshall Smith is de stafchef van de premier, een diepe denker in het drugsdossier die vier en een half jaar als verslaafde op de straten van Vancouver doorbracht, en dat is geen sinecure.

Hij wil geen blad voor de mond nemen, deze man die verschillende semesters in de harde leerschool heeft doorgebracht.

“We moeten nooit accepteren dat het deel uitmaakt van de normale dagelijkse routine om mensen in het openbaar langzaam zelfmoord te zien plegen.”

Smith, de stafchef, zegt dat het “wreed en onaanvaardbaar” is om niet in te grijpen bij verslaafden die het vermogen verliezen om zelf beslissingen te nemen en zichzelf of anderen schade toebrengen.

Artikel inhoud

Hij zou graag zien dat behandelbedruimtes zo snel mogelijk beschikbaar zijn. De huidige standaardwerkwijze is immers niet de beste van alle mogelijke werelden.

Er komen minstens negen behandelcentra met hoge capaciteit in de provincie, elk ongeveer zo groot als een voetbalveld, met “de beste van de beste” diensten.

Zo wordt ons verteld.

Als een nieuwe wet in Alberta over onvrijwillige behandeling van de zwaarste verslaafden van kracht wordt, dan is dit hoe de UCP-regering zegt dat het zal werken.

Een verslaafde zou naar een interventiecommissie gestuurd kunnen worden en behandeling aangeboden krijgen.

Ze zouden nee kunnen zeggen, maar later zouden ze teruggestuurd kunnen worden naar de commissie als ze er slecht aan toe zijn. Weer een tussenkomst.

Naar verluidt kiezen vier op de vijf uiteindelijk voor een behandeling.

Artikel inhoud

Maar verplichte behandeling, naar de behandeling gestuurd worden, zou in de boeken staan ​​voor de moeilijkste gevallen.

“Dit is niet voor kinderen die wiet roken en hun afwas niet doen”, zegt Marshall Smith.

“Dit zijn mensen die dagen verwijderd zijn van de dood of van het verwonden van iemand anders.”

Met andere woorden, ze zijn de controle over hun leven kwijt.

Deze personen zouden voor de rechter verschijnen.

Trouwens, er zijn ook gewelddadige criminelen op straat, gedrogeerd, eng als de hel en de wet overtreden.

“We steunen de politie. We vertrouwen op hun oordeel om te bepalen wie een zieke man is en wie een slechterik is die naar de gevangenis moet.”

De voor de hand liggende vraag. Wat is het alternatief? Waar is het betere plan?

Een weekendredactioneel commentaar in The Globe and Mail waarin werd gezegd dat er in sommige gevallen een rol is weggelegd voor onvrijwillige behandeling, gaf blijkbaar degenen in de gelederen van de premier een beetje een lift.

Artikel inhoud

NDP-leider Rachel Notley zou het gevoel hebben dat het UCP-plan “Albertanen tegen hun wil gevangen zet”.

Er zijn mensen die zeggen dat het een schending van de mensenrechten is en meer kwaad dan goed zal doen.

Marshall Smith zegt dat hij honderden telefoontjes heeft gekregen van moeders die vinden dat de regering op de goede weg is.

“Ik heb moeders die hun jonge geliefde hebben verloren en die me vertellen dat ze alles zouden doen, alles zouden geven voor nog een dag.”

In het heden is het gevecht nog niet voorbij.

De puntman van het verslavingsdossier wijst naar de actievoerders.

Het zijn degenen “met betraande TikTok-optredens die vinden dat mensen het recht hebben om drugs te gebruiken. Ze hebben het recht om zoveel drugs te gebruiken als ze willen en de enige taak van de overheid is om ervoor te zorgen dat ze zichzelf veilig kunnen blijven doden.”

rbel@postmedia.com