[ad_1]
Laat de rand van de afgrond beginnen. Op woensdag, House Speaker Kevin McCarthy een nipt georganiseerde stemming in de Tweede Kamer een uitgavenpakket van $ 1,5 biljoen goed te keuren dat een overschrijding van het schuldenplafond zou voorkomen – een verouderde, eeuwenoude bestedingsdrempel die geen enkele andere grote economie bezegelt, maar nog steeds de macht heeft om een mogelijk faillissement van Amerikaanse schuldeisers te veroorzaken, wat op zijn beurt zou kunnen leiden tot leiden tot een volledige economische ineenstorting.
In de deathmatch van beroemdheden die bekend staat als het door de GOP geleide Huis van Afgevaardigden, klinkt het naderende economische onheil als muziek in de oren van de leiders. McCarthy en zijn caucus hebben de dreiging van een vertraging aan het begin van een presidentsverkiezingscyclus gebruikt als een portaal in tesseract-stijl naar een alternatieve politieke realiteit, waarbij ze hebben voorgesteld om een groot aantal federale programma’s, belangrijke bepalingen van de economie groen, te schrappen van de inflatievermindering. Volg het annuleringsplan voor studieleningen van Biden op tot de annulering van de geplande uitbreiding van de handhaving door de IRS. Het wetsvoorstel is wetgevende onzin omdat het de door de Democraten geleide Senaat niet zal passeren, of de steun zal krijgen van een Biden Witte Huis dat zich al bezighoudt met de bezuinigingen die de Republikeinen eisen tegen de Grand Guignol.
Maar meer dan dat, het is ook politieke onzin, aangezien het door de GOP geleide Huis in de Trump-jaren vrolijk opgeblazen door restricties op het schuldenplafond in haar streven om belastingverlagingen aan te bieden aan de rijke en ingrijpende pandemiemaatregelen. Dus de Republikeinse houding van volwassen fiscale discipline – altijd een truc om zijn anti-regeringsdonorbasis te sussen – wordt nu alleen maar ontmaskerd als grof opportunisme en verheerlijkte theatrie van de nieuwscyclus. “Huiswetgeving is allemaal voor de show”, zegt econoom Bruce Bartlett, een voormalig Reagan Treasury-functionaris. “Waarom Republikeinen de behoefte voelen om te doen alsof ze de binnenlandse uitgaven absoluut willen decimeren, is een raadsel. De reden dat het er niet toe doet, is omdat de bezuinigingen bijna allemaal in geschikte fondsen zitten die het Congres elk jaar moet financieren. Als ze kredieten willen verlagen, ze moeten ze gewoon knippen als ze later in het jaar binnenkomen.Door ze allemaal bij elkaar te groeperen, gebeurt er eigenlijk niets.
De absurditeiten blijven echter toenemen dankzij de bodemloze honger van onze politieke pers naar inhoudloze berichten over wetgevende houdingen. CNN noemt de stemming over het schuldenplafond een ‘overwinning voor Kevin McCarthy’ beleidHet Playbook-tipblad maakt op betrouwbare wijze stompzinnige coos die de House-luidspreker heeft”bewees zijn tegenstanders ongelijk” met de bestedingsovereenkomst. Dit alles is een manier om te zeggen: “We kunnen niet de moeite nemen om de werking van de Amerikaanse politieke economie te behandelen als iets anders dan een kwestie van marginaal impressiebeheer.”
Een meer verantwoordelijke weergave van het fiasco van het schuldenplafond dat in de maak is, zou beginnen met een basisinleiding tot constitutioneel bestuur, namelijk een onderzoek van de staatsschuldclausule van het 14e amendement, dat botweg stelt dat “de geldigheid van het schuldpubliek van de Verenigde Staten De Staten… zullen niet in twijfel worden getrokken. Er is een stevig lichaam van juridische beurs En opmerking waaruit blijkt dat dit gezegde het toch al zinloze economische spel vervangt dat nu regelmatig gepaard gaat met de aanpak van een wanbetaling van het schuldenplafond.
Een betere politieke pers zou dan kunnen overgaan tot specifieke gevallen, waardoor de voortdurende wurging van het uitgavenproces door de GOP-leiding een prominent thema zou worden in de berichtgeving om impopulaire bezuinigingen op sociale uitgaven af te persen die de controle niet zouden overleven. Een van die elementen is een versneld plan om werkvereisten in te stellen voor Medicaid-ontvangers – een lelijke reis terug naar de dagen van Dickens ‘workshop, voornamelijk ontworpen om de steun te winnen van Freedom Caucus-bommenwerper Matt Gaetz (R-Fla.), die toch tegen het McCarthy-pakket gestemd.
Of neem het plan om een einde te maken aan de kwijtschelding van studieleningen, wat weer een onbezonnen poging is om door schulden geteisterde Amerikanen te straffen om de eigen vlucht van het Congres voor economische verantwoordelijkheid te financieren. “Het congres creëerde het leenstelsel voor studenten en vertrouwde op vermeende inkomsten uit de uitbreiding om regressieve belastingverlagingen te ‘compenseren'”, zegt Marshall Steinbaum, een econoom aan de Universiteit van Utah. “Als het Congres niet tevreden is nu deze inkomstenprognoses absurd blijken te zijn omdat ze er ten onrechte van uitgingen dat een grotere studentenschuld tot hogere inkomsten zou leiden, dan heeft het Congres dat alleen aan zichzelf te wijten. En de studentenschuld zal hoe dan ook niet worden terugbetaald.” van driftbui Congres gooit.”
Verantwoordelijke politieke verslaggevers zouden verder kunnen opmerken dat het spookbeeld van een Amerikaans faillissement, gedreven door de puur symbolische drempel van het schuldenplafond, de definitie is van ongedwongen fouten. De baneneconomie in de Verenigde Staten koppig krachtig blijven, in strijd met de griezelige Sobere voorschriften voor samentrekking van Fed-voorzitter Jerome Powell en zijn medeplichtigen van de beleggingsklasse, zoals de verdreven Harvard-voorzitter Larry Summers. En de resterende inkomenssteun van Covid is een ander doelwit van de wet op het schuldenplafond van het Huis – die, naast de poging om plutocraten van de donorklasse te bevrijden van een voldoende bemande IRS, een nieuwe aanklacht is tegen de strijd om de uitgaven van het congres als klassenstrijd van bovenaf door andere middelen.
Niets van deze cruciale context voor het schuldenplafond zal de komende weken echter worden aangeboden, aangezien experts en journalisten blijven twisten over wie kan onderhandelen over welke kritieke overheidsuitgaven voor politiek gewin op korte termijn. Al dit spijtige spektakel is des te meer reden om het ongrondwettelijke en verouderde schuldplafondmechanisme voor eens en voor altijd af te schaffen, maar of de regering-Biden de politieke wil heeft om zo’n zorgvuldig gekoesterd Beltway-taboe te doorbreken, is onduidelijk. Huisrepublikeinen “zijn kinderen die met lucifers spelen”, zegt Bartlett. “En de roekeloosheid van de Biden-regering is ook een probleem. Het is voor iedereen die de kwestie serieus overweegt duidelijk dat de schuldlimiet ongrondwettelijk en niet afdwingbaar is. De Schatkist kan en moet het gewoon negeren.
[ad_2]